Historia Burnley FC
Bogata historia słynnego, starego klubu
Dumni założycieli Football League, Burnley Football Club powstało jako klub rugby.
Jednak, ‚Burnley Rovers’ szybko zmienił dyscyplinę I nazwę na Burnley Football Club w 1882. Przenosząc się do swojego domu — Turf Moor na zaproszenie klubu krykietowego, który do dziś mieści się koło stadionu.
FA Cup w pierwotnej postaci ustąpiły miejsca nowym rozgrywkom w 1888 wraz z założoną Football League – i od tego czasu Burnley FC zdobyło każde trofeum w Anglii po za Pucharem Ligi.
Pierwsze wgrane rozgrywki to Second Division w sezonie 1897-98 na następne trzeba było poczekać 16 lat I triumf w FA Cup w 1914, wygrana 1-0 Liverpool. Nikt nie spodziewał się przerwy jaką miała przynieść zbliżająca się Pierwsza Wojna Światowa
Po wojnie The Clarets dalej odnosili sukcesy. W sezonie 1920-21 drużyna była niepokonana w 30 meczach ligowych co dało tytuł mistrzowski First Division.
Ten rekord bez porażek po 80 latach został pobity przez Arsenal w sezonie 2003/04.
Po wojnie II wojnie światowej The Clarets rozgrywki wznowili z poziomu 2 ligi awansując wraz z drużyna Manchester City do elity – również awansowali do pierwszego swojego finału FACup na Wembley niestety przegranego 1-0 z Charlton Athletic.
To doprowadziło do najbardziej ekscytującego okresu w historii klubu.
Pod koniec lat 50 i wczesnych 60 Bordowo błękitne barwy Burnley były kolorami sukcesu. W sezonie 1959-60 klub zdobył swoje drugie mistrzostwo Anglii.
Dwa sezonu później klub zanotował niechciany dublet 2 miejsce w lidze za Ipswich I porazka z Tottenham Hotspur in the FA Cup 3-1 po fantastycznym meczu na Wembley.
Lata 60 to także dwie kampanie europejskie. The 1960 najpierw na pokonanym polu został mistrz Francji , Reims, w kolejnej rundzie za silny okazał sie jednak Hamburg.
Trzecie miejsce w sezonie 1965-66 dało miejsce w rozgrywkach Inter-Cities Fairs Cup (znanych później jako UEFA Cup i Europa League) and Burnley zagrało tam z drużynami Stuttgart and Lausanne. Burnley nie spodziewanie pokonalo Neapoli. W ćwierćfinale tych rozgrywek czekał Eintracht Frankfurt po remisie w Niemczech Clarets zostali pokonani 2-1 na Turf Moor.
Ta ekscytująca przygoda klubu z małego miasteczka zakończyła się relegacją z ligi w roku 1971.
Dwa lata później klub wrócił na salony, wygrywając rozgrywki Second Division pieczętując sukces remisem 1-1 z Deepdale w ostatniej kolejce.
W przeciągu trzech sezonów Burnley znów spadło do Second Divison a wraz z końcem dekady okazało się, ze drugi poziom staje się również za trudny i w 1980 roku klub spadł do trzeciego poziomu
Klub prowadzony wówczas przez Brian Miller, wygrał Third Division w roku 1982, ale pomimio tego, że rok później osiągnął pół finał League Cup i ćwierćfinał FA Cup, spadł ponownie do Third Division i tam kontynuował swoją grę.
Dwa sezony później szok – stało się niemożliwe. Burnley spadło na czwarty poziom rozgrywek. To już była prawdziwa piwnica zawodowej piłki.
Drugi sezon w Fourth Division oznaczał automatyczną relegację z Football League do Vauxhall Conference. Sprawiło to, ze w ostatnim meczu sezonu klub musiał wygrać by uniknąć odpadnięcia z Football League, które równałoby się z końcem profesjonalnego klubu Burnley FC.
W ostatniej kolejce The Clarets zmierzyli się z Leyton Orient wygrywając 2:1 I ostatecznie zostając na piłkarskiej mapie Anglii.
To wydarzenie pobudziło Burnley. Zaledwie rok później The Clarets zagrali na Wembley o puchar Sherpa Van Trophy mecz zakończył się porażką 2-0 z Wolverhampton Wanderers a na trybunach było 80,000 kibiców. To oznaczało jedno. Burnley wraca !
Lata 90 to znów czas w historii klubu, kiedy się dużo działo.
In 1992, the Clarets zapisali się na kartach historii, zostając drugą drużyna w historii, która wygrała wszystkie trofea na 4 poziomie rozgrywek I po siedmiu sezonach wydobyła się z “piłkarskiej piwnicy”
Dwa lata później nastąpił awans do nowej First Division po zwycięstwie 4-2 na Wembley w meczach play-off final ze Stockport County; ale niestety w kolejnym sezonie, klub zaznał goryczy relegacji.
Po za boiskiem klub zmierzał do przodu. Za £6.5milionów zostało przebudowane Turf Moor, zostając stadionem mogącym pomieścić 22,000 kibiców.
Z boiskowych spraw – Stan Tennent został managerem 1998 zastępując Chris Waddle, który sezon wcześniej był grającym managerem.
A Stan podczas swojej 6 letniej, bardzo owocnej pracy z klubem przyczynił się mocno do ożywienia go i mocno wpłynął na najnowszą historię Burnley.
W sezonie 1999/2000, w ostatniej kolejce Burnley zapewniło sobie awans do First po dramatycznym meczu I zwycięstwie z 2:1 nad Scunthorpe United na Glanford Park.
W lutym 2000, Burnley dokonało jednego z największych transferów – do klubu dołączył super napastnik, były reprezentant Anglii i Arsenalu Ian Wright, który przyszedł do Burnley za darmo z Celticu Glasgow na ostatnie pół roku swojej piłkarskiej kariery.
W sezonie 2000/2001 Clarets utrzymali status drużyny z First Division,. Udało tez się pozyskać ze Stockport County napastnika Ian Moor, który został pierwszym transferem w historii klubu za milion funtów. .
Pełne miłych zdarzeń panowanie Ternenta na Turf Moor finalnie dobiegło końca latem 2004, kiedy klub nie zaoferował mu przedłużenia kontraktu.
Po kilku tygodniach spekulacji jego następcą został Steve Cotterill Jego największym sukcesem w roli manager Burnley było zwycięstwo 1-0 z Liverpool w rozgrywkach FA Cup w styczniu 2005.
Jednak po sprzedaży najlepszych zawodników I 19-meczach bez zwycięstwa w sezonie , in 2007/08 klub zdecydował się rozstać z Cotterill.
Jego następcą został Owen Coyle, który przyszedł ze szkockiego St Johnstone z którym dotarł do półfinałów pucharu ligi i puchar Szkocji.
W listopadzie 2007, Coyle został oficjalnie ogłoszony jako manager Burnley. Okazalo się to bardzo ważnym momentem w historii klubu !
Szkot zamienił klub ze środka tabeli w finalistę play off..
I w maju 2009, w następstwie świetnej gry Burnley po raz pierwszy w historii zameldowało się w rozgrywkach Premier Leauge .
W finale play off na Wembley Wade Elliott zdobył cudowną bramkę, która zapewniła zwycięstwo 1-0 nad Sheffield United I po 33 latach pozwoliła wrócić The Clarets do elity.
Przygoda w Premier League zaczęła się sensacyjnie od zwycięstwa 1-0 nad obrońcami tytułu mistrzowskiego – Manchester United na Turf Moor; Robbie Blake strzelając bramkę dającą zwycięstwo został również strzelcem historycznej pierwszej bramki w Premier League.
Ale pomimo świetnego startu sezonu, czterech zwycięstw w meczach domowych, w połowie sezonu w klub uderzyła bomba. I to podłożona od środka. Coyle, zdradził Burnley i odszedł do Bolton Wanderers.
Były obrońca Burnley Brian Laws przejął stery. Niestety klub zajął 18 miejsce i po sezonie spadł do Championship.
W połowie sezoni 2010/11, Laws został zwolniony i w styczniu 2011 zastąpił go były manager Bournemouth – Eddie Howe, który zajał z Burnley 8 miejsce w Championship w sezonie 2011/12.
Howe opuścił jednak klub w październiku 2012, wracając do Bournemouth z powodów rodzinnych a zastąpił go by Sean Dyche, który zakończył sezon z zespołem na 11 miejscu.
Ale już rok później z zaledwie 5 porażkami, doprowadził Burnley do awansu do Premier League.
Niestety. Kolejny sezon w elicie i znów zakończyło się spadkiem.
Ale dzięki finansom jakie zapewniła Premier League klub odzyskał na własność Turf Moor, zaczął budować ośrodek treningowy. Przyszłość rysowała się w jasnych kolorach.
I zaledwie po roku w Championship, klub awansował do Premier League zdobywając największą w swojej historii nagrodę finansową.
Drużyna prowadzona przez Dyche przegrała zaledwie 5 meczów, wygrała Championship, zarabiając w ten sposób £100milionów funtów z tytułu praw telewizyjnych na mocy nowej umowy.
Problemy finansowe stały się już przeszłością. W ciągu roku Sean Dyche stworzył klub, który utrzymuje status klub z najwyższej dywizji po raz pierwszy od połowy lat 70.Warto też dodać, że za £10.6miliona funtów została wybudowana nowoczesna baza treningowa w Gawthorpe, nazwana Barnfield Training Centre.
Opracował: Tomasz Kurowski /Burnley Football Club – Polska
